अंतीम युद्ध - अध्याय २- भाग ३

५/एप्रिल/५००७

आकाश भर पसरलेल्या काळ्या कार्बन च्या धुरातून उगवत्या सूर्याची फ़िकट छाया दिसली तशी विरिता उठून बसली.
"सकाळ पासून डोकं अगदी धरलं आहे. अगदी यंत्रवत रुटीन चालू आहे आपलं ...." ती मनाशीच म्हणाली.
"आंद्रेशा, अगं आवर तुझं. आज तुला पूर्वीच्या आशिया खंडावर ट्युटोरिअल आहे नं? मग, कल्टीकॅप ला ड्रायव्हर्स फ़ीड करून ठेव, आयत्या वेळी मग सर्च करत बसतेस.
आणि तुझे को-ऑर्डिनेट्स पण फ़ीड कर, नाहीतर नेहमी प्रमाणे तुला लोकेट करत राहतील टिचर्स जिओटेल वर. " तिने आंद्रेशाला सूचनांचा भडिमार केला.

"आणि मला माझ्या या डोकेदुखीवर पण उपाय शोधायलाच हवा लवकर..तसही ब‍र्‍याच दिवसांत आवर्तिनीशी बोललेच नाहीये.." विरीताने विचाराच्या नादातच तिच्या इन्फ़्रोट्रिस वरुन तिच्या कराचीच्या डॉक्टर बालमैत्रिणीला ऑनलाईन घेतले.
"हाय...विरीता..किती दिवसांनी..व्हॉट अ प्लेजर..कशी आहेस?" आवर्तिनी चा आनंद ओसंडत होता.
"अगं, काही ठीक नाही. खूप डोकं दुखतं आहे. अनीझी वाटतं आहे. मळमळतं आहे..."विरीता ने तक्रार सांगीतली. "ओह! प्लीज तुझी हिल्चिप इन्सर्ट कर पाहू." आवर्तिनी डॉक्टरच्या भूमिकेत शिरत म्हणाली.
विरीता ने आपला डावा हात टर्मिनल वर ठेवला. तिकडे आवर्तिनी चा इन्फ़ोट्रिस डायग्नोस्टिक टेस्ट्स रन करु लागला.
थोड्या वेळाने ती म्हणाली "ठीक आहे विरीता, काळजी करण्यासारखे नाही. जरा टेंशन कमी घेत जा गं. मी मेडिसीन्स फ़ीड करायला सांगते तुझ्या फ़ूड इनपुट वर्कप्लेस वर. तुझा आयडी सांग जरा."
विरीता ने आपला क्रमांक सांगितला. लगेच त्यावर आवश्यक ती औषधे ऍड करण्याची रिक्वेस्ट ट्रान्सफर झाली.

"चला झाली एकदाची सकाळची कामं.." मिसेस लेकशॉ त्यांच्या रूम मधून येत म्हणाल्या "काय गं विरीता, बरं नाही वाटत का?" तिच्या म्लान चेहेर्‍याकडे पाहून त्यांनी धास्तावुन विचारले. "झोप बघू तू. मी पाहाते. माझं पूजा-जप सगळं आवरलंच आहे आता."

"छे हो, थोडी कसकस आहे. वाटेल बरं. औषधं घेतली आहेत." विरीता उत्तरली.

तंत्रज्ञान अतिशय प्रगत असलेल्या या काळात आपले आवडते जेवण स्वतः बनविण्याचा साधा आनंद मात्र मानवाने केव्हाच गमावला होता. उपलब्ध असणार्‍या अतिशय मर्यादित रिसॉर्सेस मध्ये घाउक अन्न बनविले जाई, त्याचा द्रव अर्क काढून ते प्रत्येकाची न्युट्रीशनल गरज लक्षात घेउन त्याला फीड इन केले जाई. या सर्वांचे व्यवस्थापन कम्युन चे कर्मचारी करीत.
विरीताने स्वतःचा ब्रेकफास्ट फ़ीड इन करुन घेतला व ती इतर कामांकडे वळली.

दृष्य बदल:
डॉ लेकशॉंनी आपली काळीभोर रोल्झाना कार सफ़ाईदार पणे पोर्च मध्ये वळवली आणि ते पायर्‍या चढून वर आले. "किती हा उशिर! रात्रभर लॅब मध्ये करमतं तरी कसं तुम्हाला! तुम्ही आणि तुमचं ते 'चीर निद्रा'ड्रग..इथे आम्हालाच चीरनिद्रा लागायची वेळ आली तरी तुम्ही येणार नाहीत.." मिसेस लेकशॉ टिपीकल बायकोप्रमाणे वैतागल्या होत्या.
"अगं आमचं संशोधन आता अगदी अंतीम टप्प्यात आहे. बरेच महत्त्वाचे निष्कर्ष अपेक्षित आहेत. अशा वेळी मला प्रायमरिली तिथे असायलाच हवं की नकॊ?" ते नेहमीच्याच निरुत्तर करणार्‍या शांत आवाजात बोलले.


व्याख्या : हिल्चिप - जन्मतःच मानवाच्या शरीरात इन्सर्ट केली जाणारी इंटेलिजंट चिप. त्याद्वारे रोगाचे निदान अधिक अचूक व रिमोट्ली होऊ शकते.