श्रद्धा

मला नेहमी मानवी मनाचं आश्चर्य वाटतं!
आता श्रद्धा हाच विषय घ्या............
लोक आपले किती आंधळेपणानी श्रद्धा ठेवतात. गर्दी मागून जायची 'मासेस' ची ही मनोवॄत्ती अनाकलनीय आहे.

गुरुमहाराज, त्यांचेप्रती असणारं प्रेम, कुठलीही प्रचीती आल्यशिवाय असणारा उदंड विश्वास..सारेच मला तरी नवलाचे वाटते.
बरं त्यात सर्वच लोक असतात, जुने जाणते, नवे नवखे, स्त्रिया, पुरुष, डॉक्टर्स, पत्रकार, गायक, विमा एजंट्स,बिल्डर्स ..प्रत्येकाला काही ना काही प्रॉब्लेम असतो, आणि ते काहीतरी सोल्यूशन मागायला येतात.

कस हे .?

मुन्नार

नुकताच मुन्नार ला भेट देण्याचा योग आला.....इतकं रमणीय आणि सुंदर ठिकाण आहे...!
मैलोनमैल पसरलेल्या, हिरव्यागार मखमालीने लपेटलेल्या तॄप्त टेकड्या, मधूनच डोकावणारा चुकार रस्ता, झरे, पाखरं.........सगळंच अगदी एखादा कॅनव्हास पहात असल्यासारखं...नीटस, रेखीव, देखणं........

चहाच्या मळ्यांमध्ये ते लोक जायला थोडी वाट ठेवतात...रोज-कॉलम्स मध्ये...नागमोडी........दुरून पहातांना प्रेस फ़िट च्या टाईल्स असतात नं...तसे आखीव पणे टी प्लॅंटेशन केल्यासारखे दिसते.....हिरव्या टाईल्स बसविल्यसारखे...
आणि त्याचा विस्तार तरी किती...नजर पोहोचेल तिथपर्यंत आपली लवलवती, मुलायम हिरवळ पसरलेली....
एका टिकाणाहून तर अगदी चित्रात काढतो तसे दृष्य होते....तळं, पक्षी, आकाश, डोंगर.........सारं काही जिथल्या तिथे...

धुकं आपलं अधिरपणे वर वर चढत येतं.....पुन्हा निवळतं..पुन्हा चढतं.....
तोच आशा अपेक्शांचा जीवघेणा खेळ............जुनाच..तरी प्रत्येक वेळी नवा वाटणारा.............

मुनार असं अंतर्मुख करतं........आपल्याजवळचं सारं काही भरभरून देउन टाकतं..... आणि दर वेळी पुन्हा निसर्गाचे सारे रंग उधळायला सज्ज होतं!